Granda Malordo (Rusio)

La Granda Malordo (ruse Великая смута) aŭ la Tempo de perturboj (ruse Смутное время) estas la interdinastia periodo en la Historio de Rusio, de la jaro 1587a (kiam estingiĝis la dinastio de Johano la Monsako) ĝis 1613a (kiam komenciĝis la regado de la Romanovoj). Ĝi inkluzivis la politike malstabilajn jarojn inter la morto de la lasta rusia caro de la dinastio Rjurik, Fjodor la 1-a Ivanoviĉ, en 1598, kaj la establiĝo de la dinastio de Romanovidoj en 1613. En 1601–1603, la Rusa carlando suferis je malsatego kiu mortigis proksimume trionon de la loĝantaro, pli-malpli du milionojn da homoj. Tiutempe Rusio estis okupita fare de la Respubliko de Ambaŭ Nacioj de Pollando-Litovio en la pola-rusa milito 1609-1618, kaj suferis je civilaj ribeloj, uzurpistoj kaj trompistoj. Tiujn tradiciajn limdatojn difinis la malnova historiografio, flatante la rolon de la dinastio Romanovoj; alternativa, pli trafa difino komencas per la invado de la Unua Falsdemetrio (1604-10-13), kiam komenciĝis la civitana milito, kaj finas per la Deulina militpaŭzo (1618-12-18), kiam la pola interveno definitive fiaskis.