Gregga stenografio

Gregga stenografio (Gregg Shorthand angle) estas formo de skriba stenografio inventita de John Robert Gregg en 1888. Simila al plena kuranta manskribo, ĝi estas fundamentita sur ovalaj figuroj kaj linioj kruciĝantaj kun tiuj. Ĝi estis tre populara en Usono, kie ĝi havis multajn versiojn. Diferenca de iuj plumaj stenografioj, ĝi uzas nur maldikajn liniojn.^[1] Ekzemple la Pitmana stenografio uzas dikecon de linioj por distingi literojn.^[2]

En Gregga stenografio, ĉiu litero aŭ sono estas unu streko. La strekojn oni ligas al aliaj kaj tiel kreas vortojn kaj t.n. frazvortojn. Por skribi tre rapide, literoj estas preterlasataj laŭ la principoj de la sistemo. Grandaj rapidecoj estas eblaj. Multaj stenografistoj skribis 250 vortojn en minuto per gregga stenografio.

En 1918, instruisto de Gregga stenografio Ernest Jackson kreis adapton por Esperanto. Ĉar la Esperanta skribo estas fonetika, Gregga stenografio adaptiĝis bone al ĝi. La dekstra bildo montras la alfabeton de Gregga Stenografio. Ĝi estis adaptita ankaŭ al aliaj lingvoj, ekzemple la afrikansan, la francan, la germanan, la irlandan, la italan, la japanan, la polan, la portugalan, la rusan, la hispana lingvon, kaj la tagalogan.

1. ↑ Gregg, John Robert (1929). Gregg Shorthand: A Light-Line Phonography for the Million. New York: Gregg Publishing Co.
2. ↑ Pitman, Isaac (1916). Course in Isaac Pitman Shorthand. New York: Isaac Pitman & Sons, p. 6.