Hereda milito de Bretonio | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||
milito | |||||||||
| |||||||||
Flankoj | |||||||||
![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() | ||||||||
Komandantoj | |||||||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ||||||||
La hereda milito de Bretonio (1341-1364) — aŭ milito de la du Johanaj — estas unu el du duarangaj militoj, kiuj okazis en la la centjara milito.
Ĝi estiĝis en 1341, je la morto de la duko Johano la 3-a de Bretonio. Johana de Pentievro kaj Johana de Flandrio konkursis pri la heredo kaj instigis siajn edzojn Johano de Montfort kaj Karolo de Blezo postuli la duklandon. Sed Francio kaj Anglio jam militis de 1337 post kiam Eduardo la 3-a sin proklamis reĝo de Francio. Tiel Johano de Montfort milithelpe omaĝis (fr: hommage lige) al Eduardo, kiam Karolo de Blezo omaĝis al sia onklo Filipo la 6-a de Francio.
La francoj kaptis Johanon de Montfort kaj surtronigis Karolon de Blezo en 1341, sed Eduardo la 3-a albordiĝis en Brest en 1342. Tiam Johano de Montfort estis enkarcerigita kaj Johana de Flandrio freneziĝis, militpaŭzo estis fintraktita en 1343.
Tia stato, en kiu surprizatakoj sin sekvis, daŭris ĝis la malvenko de la francoj en Auray en 1364. Tiu venko de la anglofavora partio ebligis la konkludon en 1365, de la unua traktato de Guérande, kiu surtronigis Johanon la 4-an kiel legitiman heredanton. Tiu lasta tiam subskribis aliancan traktaton kun Anglio.