Inercimomanto

En fiziko, la inercimomanto (aŭ inertmomanto) estas grando, kiu mezuras la reziston de objekto al ŝanĝo de turniĝrapido. Ĝi ne nur dependas de la maso de la turniĝanta objekto, sed ankaŭ de la pozicio de la maso rilate al la turniĝakso.

La inercimomanto de objekto, konsistanta el n maseroj m_i lokataj al distancoj r_i de la turniĝakso z, difinatas kiel

${\displaystyle I_{z}=\sum _{i=1}^{n}m_{i}r_{i}^{2}}$.

La koncepton inercimomanto enkondukis la svisa matematikisto kaj fizikisto Leonhard Euler en sia verkaĵo Theoria motus corporum solidorum seu rigidorum ("Teoria movo de solidaj korpoj"), en 1765.

Laŭ la internacia mezurunuaro, la mezurunuo de inercimomanto estas ${\displaystyle kg*m^{2}}$.

La inercimomanto ludas, en turniĝoj, la saman rezistantan rolon, kiun la maso alprenas okaze de rektaj moviĝoj.