Jean de La Fontaine

Jean de La Fontaine
Persona informo
Jean de La Fontaine
Naskiĝo	8-an de julio 1621 (1621-07-08) en Château-Thierry,  Reĝlando Francio
Morto	13-an de aprilo 1695 (1695-04-13) (73-jaraĝa) en Parizo,  Reĝlando Francio
Tombo	Tombejo Père-Lachaise, 25 (1817–) 48° 51′ 38″ Nordo 2° 23′ 42″ Oriento / 48.860532 °N, 2.395079 °O / 48.860532; 2.395079 (mapo) Museum of French Monuments (en) (1792–1817) Cimetière Saint-Joseph de Paris (en) (1695–1792) Cimetière des Innocents (1695–1792) La Fontaine's tomb (en) vd
Etno	Francoj vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	College of Juilly (en) vd
Subskribo
Familio
Patro	Charles de la fontaine (en) vd
Patrino	Françoise Pidoux (en) vd
Edz(in)o	Marie Héricart (en) vd
Profesio
Okupo	fablisto verkisto de porinfana literaturo verkisto advokato poeto dramaturgo vd
Laborkampo	Beletro vd
Postenoj Postenoj seĝo 24 de la Franca Akademio (1684–1695) vd
Membrecoj Membrecoj Franca Akademio (1684–1695) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Jean de LA FONTAINE (Lafonteno en PIV) (naskiĝis la 8-an de julio, 1621, mortis la 13-an de aprilo, 1695) estis franca poeto.

Naskiĝinte en Château-Thierry, Ĉampanjo, li studis teologion kaj juron en Reims. Ekde 1658 li vivis en Parizo. En la jaro 1684 li iĝis membro de la Académie française. Li estis protektita (en tiuj tempoj, kiam ne ekzistis aŭtortantiemojn, verkistoj bezonis ricevi pensionon de nobeluloj aŭ reĝoj) de la fama financisto kaj unua ministro pri financoj de la reĝo Ludoviko la 14-a, Nicolas Fouquet. Kiam tiu estis arestita, juĝata kaj malliberigita por la tutan vivon, li estis unu el la raraj, kiuj fidelis al li.

El lia verkaro plej famas la fabloj. Tiuj fabloj (krom tre malmultaj esceptoj) estas reverkado de malnovaj fabloj de Ezopo (antikva helenio), Fedro (romia latino), Abstemius (mezepoko), Pilpaj (Hindio) kaj aliaj. Sed preskaŭ ĉiam en pli trafa densa lerta formo. Li majstris en la arto versigi per versoj kies ĉiamŝanĝanta longeco esprimis efektojn de la rakonto aŭ dialogoj. Inter la multaj, kiuj ilustris ilin la plej fama restas la pentristo kaj grafikisto Gustave Doré.

La plej ofta moralo de ties fabloj estas, ke en vivo la plej potencaj ĉiam "pravas" eĉ senprave, ke nur singardo, ruzo, leĝo de l'plej forta, regas la mondon. Fakte oni ne miskomprenu: li ne estis cinika (male, li estis bona amiko kaj sentema, kaj amis la bestojn, sinteno rara liatempe) sed klarvida kaj amara. Malfeliĉe liaj moraloj plu pravas nuntempe tiom bone kiom liatempe!

La fabloj de La Fontaine iĝis rapide -kaj plu estas nun- baza instrumaterialo en la francaj lernejoj. Multaj francoj scias parkere almenaŭ unu inter ili. Jean de La Fontaine mortis en Parizo.