La korteza romano (en franca roman courtois) estas longa rakonto verkita en la Mezepoko kiu etendiĝis tra Eŭropo ĉefe ekde fino de la 11-a jarcento ĝis la 14-a jarcento. La adjekto 'korteza' referencas al mezepoka kunteksto de la medio de la kortego.[1] Kaj specife en literaturo ĝi rilatas al la tradicio de la trobadoroj, kiuj prikantis rafinitan, nematerian amon.[2]