Louis Malle | |
---|---|
![]() | |
Persona informo | |
Naskiĝo | 30-an de oktobro 1932 en Thumeries |
Morto | 23-an de novembro 1995 (63-jaraĝa) en Beverly Hills |
Mortokialo | Limfomo ![]() |
Lingvoj | franca |
Ŝtataneco | Francio ![]() |
Alma mater | Institut des hautes études cinématographiques (en) ![]() Instituto pri Politikaj Studoj de Parizo ![]() |
Familio | |
Patro | Pierre Malle (en) ![]() ![]() |
Patrino | Françoise Béghin (en) ![]() ![]() |
Edz(in)o | Candice Bergen (mul) ![]() Anne-Marie Deschodt (en) ![]() ![]() |
Parencoj | Xavier Malle (en) ![]() ![]() |
Okupo | |
Okupo | scenaristo ĉefkameraisto aktoro reĝisoro kameraisto filmproduktoro filmreĝisoro produktoro ![]() |
Louis Marie MALLE (franclingva prononco: [lwi mal]; 30a de Oktobro 1932 – 23a de Novembro 1995) estis franca kin-reĝisoro, scenaristo, kaj produktoro kiu laboris kaj en franca kino kaj en Holivudo. Konsiderita "eklektika" kaj "malfacile klasigebla", Malle faris dokumentajn filmojn, amaferajn, historiajn dramojn, kaj trilerojn. Li ofte traktis provokajn aŭ polemikigajn temojn.[1]
Plej famaj verkoj de Malle estas krimtrilero Ascenseur pour l'échafaud (1958), amafera dramo Les amants (1958), la dramo pri la Dua Mondmilito Lacombe Lucien (1974), la historia dramo Pretty Baby (1978), la amafera krimfilmo Atlantic City (1980), la dram-komedia My Dinner with Andre (1981), kaj la membiografia Au revoir les enfants (1987). Li ankaŭ kunreĝisoris la ikonan subakvan dokumentan filmon Le Monde du silence kun Jacques Cousteau, kiu ricevis en 1956 la Palme d'Or kaj en 1957 la Oskar-premion al la Plej Bona Dokumenta Filmon.
Malle estas unu ek nur kvar reĝisoroj kiuj riecvis la Oran Leonon dufoje. Aliaj premioj estis tri César, du BAFTA, kaj tri Oskar-nomumoj. Li iĝis ano de la Brita Akademio BAFTA en 1991.[2]