Back Sonata per a piano núm. 30 (Beethoven) Catalan Klaviersonate Nr. 30 (Beethoven) German Σονάτα για πιάνο No. 30 (Μπετόβεν) Greek Piano Sonata No. 30 (Beethoven) English Sonata para piano n.º 30 (Beethoven) Spanish Pianoarentzako 30. Sonata (Beethoven) Basque سونات پیانو شماره ۳۰ (بتهوون) Persian Sonate pour piano no 30 de Beethoven French Sonata per pianoforte n. 30 (Beethoven) Italian ピアノソナタ第30番 (ベートーヴェン) Japanese
Pianosonato n-o 30 de Ludwig van Beethoven op. 109 en E-maĵoro el la jaro 1820 estas la trialasta el liaj pianosonatoj. Post la ampleksa Hammerklaviersonate op. 106 Beethoven en tiu revenis al pli malgrandaj dimensioj kaj al pli intima karaktero. Li dediĉis la sonaton al Maximiliane Brentano, filino de la longjara amikino de Beethoven, Antonie Brentano, por kiu Beethoven en 1812 jam komponis la malgrandan pianotrion B-maĵoran (verko sen opusnumero) 39. Muzike la trimovimenta verko distingiĝas per libera kaj originala traktado de la sonatformo. Ĝia pezocentro situas sur la tria movimento, variacio-movimento, kiu interpretas sian temon individue kaj pokaze laŭ tute malsama maniero.[1]
- ↑ Joseph Kerman und Alan Tyson: Beethoven. Germanigite de Annette Holoch. Metzler, 1992, ISBN 3-476-00853-3