Polaba lingvo | |
![]() | |
Etendo de la polaba antaŭ formorto kaj de du aliaj minoritataj okcidentslavaj lingvoj. | |
formortinta lingvo | |
---|---|
Leĥaj lingvoj | |
Parolantoj | 0 |
Morto | Mezo de la 18-a jarcento |
Lingvistika klasifiko | |
Hindeŭropa lingvaro
| |
Lingvaj kodoj | |
Lingvaj kodoj | |
ISO 639-2 | sla |
ISO 639-3 | pox |
Glottolog | pola1255 |
Angla nomo | Polabian |
Franca nomo | polabe |
La polaba lingvo estas mortinta slava lingvo, kiun parolis okcidentaj slavoj, nome Polabiaj Slavoj, kiuj ekde la 7-a jarcento setlis en la nordoriento de la teritorio, kie nuntempe estas Germanio kaj el la rivero Elbo ĝis la marenfluo de la rivero Odro. La plej parenca lingvo oriente de la polaba estis la pomoria inter Odro kaj Vistulo, en la nordokcidento de la nuna Pollando, de kiu restis la kaŝuba lingvo apud Gdansko.
Ĉirkaŭ 2800 polabaj vortoj estas sciataj.