Back نظم التعلم Arabic Ratio studiorum Czech Ratio Studiorum English Ratio Studiorum Spanish Ratio studiorum Estonian Ratio Studiorum French Ratio Studiorum Croatian Ratio Studiorum Italian Ratio Studiorum Dutch Ratio Studiorum Portuguese
| Ratio studiorum | |
|---|---|
| helpilo por uzantoj | |
| Aŭtoroj | |
| Lingvoj | |
| Eldonado | |
La Ratio Studiorum (el la latina "studplano") estas la dokumento kiu formale establis la novajn regulojn rilate la kulturan kaj spiritan formadon de Jezuitoj. Ĝia kompleta titolo estas: Ratio atque Institutio Studiorum Societatis Iesu ("Oficiala kurso por la formado de Jezuitoj").
La laboro estas frukto de multaj aŭtoraj, sed precipe la streĉo de internacia akademia grupo de la jezuitaj skoloj de Romo, precipe de la Roma Kolegio. La Kongregacio de Jezuitoj, kiam fondiĝis, dekomence ne antaŭplanis reton de vizitendaj skoloj, sed preskaŭ tuj ĝi estis kuntrenita de la edukaj bezonoj de la Eklezio kaj de la socio. Krome, pliiĝanta nombro de junuloj eniradis la ordenon kiuj bezonis formadon al la sacerdota servo dum ankaŭ, kaj precipe, la nova fizionomio de jezuita ordeno ĉiam pli altiris al sia modelo la tradiciajn kulturajn kaj edukajn centrojn.
En 1581, sub la generalado de Claudio Acquaviva, tiucele estis ŝarĝitaj dek du jezuitaj docentoj-pastroj, sed la celo atinginta ne kontentigis. En 1584 estis kreita nova komisiono per la personoj: Juan Azor (Hispanio), Gaspar González (Portugalio), James Tyrie (Svedio), Pierre Busée (Nederlando), Anthony Ghuse (Flandrio) kaj Stefano Tuccio (Sicilio). Tiu komitato redaktis la “ratio” de 1586, kiu estis sendita al diversaj jezuitaj provincoj por akiri komentojn flanke de docentoj. Rezonadoj kaj diskutoj produktis la “racian redaktaĵon”, ĝuste la formon “1591”, kiu puŝis en la sama jaro al definitiva redakto deviganta laŭ tri jaroj. Kiu estis definitive aprobita en 1599.
Cent jaroj post ilia kongregaciiĝo, Jezuitoj gvidis 444 skolojn kaj en 1739 (Jaro de la malaperigo) ili estis 669.[1]
- ↑ Moss, Jean Dietz and William A. Wallace. Rhetoric & Dialectic in the Time of Galileo. Washington, D.C.: Catholic UP, 2003. Print. p. 118