San-Marino aŭ Sanmarino (oficiale: Respubliko San-Marino, itala: Repubblica di San Marino, kromnomo en la itala: La Serenissima, kiu signifas la tre serena) estas unu el la plej malnovaj ekzistantaj respublikoj en la mondo kaj la sola ŝtaturbo plu ekzistanta, simbolante gravan etapon por la evoluo de la demokratiaj modeloj en Eŭropo kaj en la tuta mondo[1]. Ekde 2008 la historia centro de la urboj San Marino kaj Borgo Maggiore estas agnoskataj kiel monda heredaĵo de Unesko[2].
Ĝia historia origino situas antaŭ la mezepoko, kun ĝia fondiĝo en la jaro 301 fare de la sanktulo Santa Marino.
San-Marino troviĝas je la orienta flanko de la montaro la Apeninoj kaj estas plena enklavo en Italio. La oficiala lingvo estas la itala.
La tri fortikaĵoj Guaita, Cesta kaj Montale sur la krestoj de la monto Titano estas agnoskitaj de Unesko kiel Monda Heredaĵo. La ŝtato estas membro de la Unuiĝintaj Nacioj (UN), la Konsilio de Eŭropo, la Organizo por Sekureco kaj Kunlaboro en Eŭropo kaj de la Latinida Unuiĝo, sed ne de la Eŭropa Unio, kvankam ĝi havas la eŭron kiel valuton. San-Marino estas unu el la plej riĉaj landoj de la mondo laŭ nominala Malneta Enlanda Produkto (MEP) per capita, estas sen ŝtatŝuldo kaj havas unu el la plej malaltaj nombroj de senlaboreco en la mondo. Ĝi havas mediteranean klimaton.
Pro ĝia malgrandeco ĝi ankaŭ estas mikroŝtato. San-Marino estas kun surfacamplekso de pli ol 61 km² kaj ĉirkaŭ 33 500 loĝantoj (2017)[3] la kvina plej malgranda ŝtato de la mondo kaj la tria plej malgranda lando en Eŭropo, post Vatikano kaj Monako, apartenante al la ses eŭropaj etŝtatoj.