Antartikaren esplorazioaren urrezko aroa

Antartikaren esplorazioaren urrezko aroa XIX. mendearen amaieratik 1920. hamarkadaren hasierara arte hedatu zen garai bat izendatzeko erabiltzen da^[1]. 25 urtetako aro honetan zehar, Antartika nazioarteko ahalegin baten erdigune bihurtu zen eta esplorazio zientifiko eta geografiko trinkoa ekarri zuen; zortzi herrialdetako hamasei esplorazio jarri ziren martxan^[2]. Esplorazio hauetako ohiko faktore bat garraioaren eta komunikazioen teknologiaren izaera mugatua izan zen. Honek espedizio bakoitza erresistentzia-balentria bihurtu zela esan nahi du^[3]. "Heroikoa" etiketa, aurrerago emana, aitzindari hauek gainditu behar izan zituzten ezbeharren errekonozimendua izan zen, horietako batzuk ez zuten biziraun. Aldi honetan zehar espedizio desberdinetako hamazazpi kide hil ziren.  

Espedizio hauetan zehar polo geografiko eta magnetikoetara iritsi ziren. Polo geografikora iristen lehena izatea izan zen espedizio askoren helburu nagusia, baita Roald Amundsenen abenturaren izateko arrazoi bakarra ere, 1911n lortu zuen lehena izan zena. Ordea, garai honetan zehar, hau ez zen esplorazio polarraren orientazio bakarra izan, mapetan kontinenteko kostaldearen zati handi bat aurkitu eta marraztu zen eta barnealdeko eremu handi bat esploratu zen. Espedizioek datu kopuru handiak sortu zituzten eta diziplina zientifiko ugariren laginak ekarri zituzten, zeinaren azterketa eta analisiak, hamarkadetan zehar, munduko komunitate zientifikoak lanean mantendu zituen.

1. ↑ «A timeline of antarctic exploration» www.coolantarctica.com (Noiz kontsultatua: 2024-05-17).
2. ↑ Barczewski, Stephanie. (2007). Antarctic destinies: Scott, Shackleton and the changing face of heroism. Hambledon Continuum ISBN 978-1-84725-192-3. PMC 166315435. (Noiz kontsultatua: 2024-05-03).
3. ↑ Fisher, Margery and James. (1 enero 1957). Shackleton. (Noiz kontsultatua: 2024-05-17).