Antineutroi | |
---|---|
Sailkapena | Antibarioi |
Elkarreraginak | elkarreragin nuklear indartsu, elkarrekintza nuklear ahul, elkarrekintza elektromagnetiko eta grabitazio |
Antipartikula | neutroi |
Aurkitua | Bruce Cork 1956 |
Masa inbariantea | 939,56542052 MeV/c² |
Karga elektrikoa | 0 e |
Espina | 0,5 |
Antineutroia neutroiaren antipartikula da eta n ikurra du. Bruce Corkek 1956an aurkitu zuen, antiprotoia baino urtebete geroago, Kaliforniako Bevatron (Lawrence Berkeley National Laboratory) protoi-protoi talkak egiten zituen esperimentu batean. Neutroiaren propietateetako batzuek magnitude bera dute, baina kontrako zeinua. Antineutroi batek neutroi baten masa bera du, eta karga elektriko garbirik ez, baina kontrako zenbaki barionikoa du (+1 neutroiaren kasuan, –1 antineutroiaren kasuan). Izan ere, antiquarkez osatua dago, eta neutroia, berriz, quarkez. Antineutroiak bi behe antiquark down eta goi antiquark bat du.
Antineutroia elektrikoki neutroa denez, ezin da zuzenean erraz behatu. Aitzitik, materiarekin deuseztatutako produktuak, bai. Teorian, antineutroi aske batek antiprotoi bat, positroi bat eta neutroi bat desegin beharko lituzke neutroi aske baten beta desintegrazioaren antzeko prozesu batean. Zenbait proposamen teorikotan aipatzen da neutroi-antineutroi oszilazio bat egon daitekeela. Prozesu hori gerta daiteke, baina, zein prozesu fisikoren bidez gertatzen den ezezagunad a oraindik; izan ere, prozesu horren bidez, zenbaki barionikoaren kontserbazioa urratuko litzateke.[1][2][3]