Bernard Clavel

Bernard Clavel
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Bernard Charles Henri Clavel
Jaiotza	Lons-le-Saunier, 1923ko maiatzaren 29a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Chambéry, 2010eko urriaren 5a (87 urte)
Hobiratze lekua	Cemetery of Frontenay (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, haur literaturaren idazlea, arte-kritikaria eta kazetaria
Lan nabarmenak	ikusi Q3232799 Q3389151 Q3281559 Q3227069 Q2938741 Q3235172 Q3220828 Q3227264 Le Cavalier du Baïkal (en)
Jasotako sariak	ikusi Goncourt Saria  (1968) : Q3232799 Knight of the National Order of Quebec  (2002) Eugène Dabit populist novel award  (1962) Grand Prix littéraire de la Ville de Paris  (1969)
Kidetza	Goncourt Akademia Coordination for Non-violence and Peace Education (en)
Mugimendua	proletarian literature (en) Frantziako Erresistentzia Indarkeria eza
Genero artistikoa	Roman du terroir (en)

Bernard Clavel (Lons-le-Saunier, 1923ko maiatzaren 29a - La Motte-Servolex, 2010eko urriaren 5a) frantses idazlea izan zen.

Gozo-saltzaile, margolari eta kazetari gisa aritu zen lanean. Literaturan 1956an hasi zen L'Ouvrier de la nuit (Gaueko langilea) lanarekin eta ondoren egin zituen Vorgine (1957), Qui m'emporte (1958, Eramaten nauenak). Lehenengo lanak oso herrikoiak izan ziren, eta arrakasta handia izan zuten: L'Espagnol (1959, Espainiarra), Malataverne (1960), La Maison des autres (1962, Besteen etxea), Le Voyage du père (1965, Aitaren bidaia). 1968an Goncourt saria irabazi zuen Fruits de l'hiver (Neguko fruituak) lanarekin. Pertsona xume eta ilunei arreta berezia jartzen zien, eta, aldi berean, erakarmen izugarria erakutsi zuen naturarekiko: Célébration du bois (1962, Zuraren ospakizuna), L'arbre qui chante (1967, Abesten duen zuhaitza), Arbres (1981, Zuhaitzak). Urteen joanean bere eleberriak tradizioen eta printzipioen fideltasunari buruzko gogoeta bihurtu ziren, eta pertsonaiak alegoriara jo zuten: Les Roses de Verdun (1994, Verduneko arrosak), Le Soleil des morts (1998, Hildakoen eguzkia), Carcajou (1996). Horiez gainera, haurrentzako ipuinak idatzi zituen: La Maison du canard bleu (1972, Ahate urdinaren etxea), Le Voyage de la boule de neige (1975, Elur-malutaren bidaia), Le Mouton noir et le loup blanc (1984, Arkume beltza eta otso zuria), Le Roi des poissons (1984, Arrainen errege), Au cochon qui danse (1986, Dantza egiten duen zerria). 1971n Goncourt akademiako kide hautatu zuten, baina 1977an dimisioa aurkeztu zuen. 1998an ez zuen onartu Ohorezko Legioko domina.