Blues | |
---|---|
Sorrera | XVIII-XX. mendeetan. |
Sorlekua | AEB |
Hedapena | Mundu osoan. |
Instrumentuak | gitarra (elektrikoa/akustikoa), baxua, kontrabaxua, bateria, pianoa, aho-soinua eta ahotsa. |
Azpigeneroak | |
Rythm & blues, soul, gospel, rock & roll... gaur egungo musikaren jatorria. |
Bluesa patroi errepikakorra eta hamabi konpasetako erritmoa duen musika estiloa da.
Bluesa edo blusa (malenkonia edo tristura), (blus) ahoskatua, ahozkoa eta instrumentala den musika generoa da, blues noten eta patroi errepikakor baten erabileran oinarritzen dena eta hamabi konpaseko egitura jarraitu ohi duena. XX. mendearen hasieran, Estatu Batuetako hegoaldeko komunitate afro-amerikarretan sortua, genero hori eragin garrantzitsuenetako bat bihurtu zen 60ko hamarkadan, AEBko eta Mendebaldeko herri-musikaren garapenean. Ragtime, jazz, bluegrass, rhythm and blues, rock-and-roll, funk, heavy metal, rap, country eta pop generoetara iristen da[1].
Genero hori kantu espiritualen, otoitz-abestien, lan-abestien, errima ingelesen, balada eskoziar eta irlandarren eta landa-oihuen bidez garatu zen. Bluesaren noten erabilerak eta dei- eta erantzun-patroien garrantziak, bai musikan, bai letretan, genero horren Mendebaldeko Afrikako herentziaren adierazle dira. Bluesaren ezaugarri bereizgarrietako bat da gitarraren (bend, vibrato, slide) eta harmonikaren (cross harp) teknika «adierazkorren» erabilera estentsiboa, gerora rockaren eta beste estilo batzuen soloetan eragina izango zutenak. Blues abestiak lirikoagoak dira narratiboak baino; abeslaria sentimenduak adierazten saiatzen da istorioak kontatu beharrean, non normalean tristura edo malenkonia gisako emozioak agertzen diren, maitasun arazoen ondorioz sarritan. Hori honako ahots-teknika hauek erabiliz lortzen da musikalki: «melisma (silaba bakar bati eustea zenbait jaurtiketaren bidez), teknika erritmikoak (sinkopatzea, adibidez) eta teknika instrumentalak (gitarra-sokak lepoan ito edo tolestea, edo diapositiba metaliko bat edo botila-lepo bat gitarraren sokei aplikatzea)[2].