Enokoe

Antzinako Grezian, enokoea edo oinokoea (grezieraz οἰνοχόη, oinokhóê, antzinako grezierazko οἶνος, oĩnos, "ardoa", eta χέω, khéô, "irauli"), pertsona bati baino gehiagori ardoa zerbitzatzeko pitxerra zen, eta oso elementu ugaria antzinako Greziako arkeologian. Ardoa zerbitzatu aurretik greziarrek urarekin nahastua zuten kratera batean, eta ondoren, enokoea erabiltzen zen batetatik ardoa ateratzeko.^[1]

Ontzi edo pitxer mota honen ezaugarriak, helduleku bakarra eta 20 eta 40 zentimetro arteko altuera dira. Mota ezberdinak daude, ahokadura eta sabelaren formaren arabera. Ohikoenak, 1. motakoak, hirusta formako ahokadura du. 8. motakoa, egungo garagardo edalontzien antzerakoa da, gorputz zilindrikoa eta ezpaindun ahokadura batekin. Enokoearen garairik oparoena, aro geometrikoa (K.a. 900–700)^[2] izan zen. Arraroagoa da irudi beltzen zeramikaren garaian. Baina, irudi gorrien zeramikaren garaiko enokoeetan sortzen da sailkapen hau, John Beazleyk egindako sailkapena.

Iraultzeko beste edalontzia, olpea da.

1. ↑ (Gaztelaniaz) «Oinokoe - Inicio - Diccionario Tesauro de Historia Antigua y Mitología» www.tesaurohistoriaymitologia.com (Noiz kontsultatua: 2024-10-02).
2. ↑ (Gaztelaniaz) Torres, Rafael Agusti. (2020). Cerámica griega del periodo geométrico. (Noiz kontsultatua: 2024-10-02).