Gailu mugikorren segurtasuna, telefono adimendunak, tabletak eta ordenagailu eramangarriak haririk gabeko informatikarekin lotutako mehatxuetatik babestea da[1] Telefono adimendunetan gordetako informazio pertsonalaren eta enpresarialaren segurtasuna bereziki garrantzitsua da.
Enpresetan, gailu mugikorren erabilerak aldaketa handiak eragin ditu informazio-sistemen antolaketan, eta arrisku berriak sortu dira, telefono adimendunak eta antzeko gailuek informazio sentikorra gero eta gehiago biltegiratzen dutelako. Ondorioz, sarbide-kontrol zorrotza ezinbestekoa bihurtu da erabiltzaileen pribatutasuna eta enpresen jabetza intelektuala babesteko.
Zibererasoen helburu nagusietako bat telefono adimendunak dira, eta erasotzaileek komunikazio-modu ezberdinetan dauden ahultasunak aprobetxatzen dituzte. Hauek izan daitezke, besteak beste, Short Message Service (SMS), Multimedia Messaging Service (MMS), haririk gabeko konexioak, Bluetooth teknologia, eta GSM estandarra. Gainera, smartphoneen sistema eragileek eta web-nabigatzaileek ere ahultasunak dituzte, eta malwareak sarritan erabiltzaileen ezagutza mugatua baliatzen du.
McAfee-ren 2008ko ikerketa baten arabera, erabiltzaileen %2,1ek bakarrik izan zuen lehen eskuko kontaktua malwarearekin, baina %11,6k jakin zuen arazo horiek beste pertsona bati ere kalte egin ziotela. Ikerketa horien arabera, mugikorren segurtasun-kezka areagotzen ari da, eta arriskuak hazten jarraituko dutela aurreikusten da.[2]
Smartphoneetako segurtasuna indartzeko, kontraneurriak garatzen eta ezartzen ari dira, softwareko segurtasun-praktika egokietatik hasi eta azken erabiltzaileentzako kontzientziazio- eta heziketa-kanpainetaraino. Segurtasun-neurriak hainbat mailatan ezarri daitezke, besteak beste, sistema eragileen garapenean, software-diseinu seguruagoan eta erabiltzaileen portaera aldatzean, zibermehatxuekiko babes hobea bermatzeko.