Giskon (K.a. 239an hila)

Giskon (K.a. 239an hila) kartagotar jenerala izan zen, Lehenengo Gerra Punikoaren amaierako urteetan zerbitzatu eta Mertzenarioen gerraren gertaeretan parte hartu zuena. Gaur egun Tunisia den Kartago hiri-estatuko herritarra zen. Ezezagunak dira jaiotze data eta heriotza adina.

Gerra amaitzean kartagotarrren porrotarekin (K.a. 241), Hamilkar, kartagotar armaderen agintaria zela, Ericetik Lilibeora iritsi zen bakea sinatzeko bere borondatearen aurka. Giskon, bitartean, Siziliako Lilibeoko (Marsala modernoa) base nagusiko komandantea zen. Hamilkar, armadako komandantea Kartagora amorruz erretiratzerakoan, Giskon utzi zuen Siziliako komandante nagusiena gisa erromatarrekin bakea negoziatzeko. Lortutako akordioa Lutazioren Ituna deitu zen. Hitzarmenaren ondoren, tropa mertzenarioak Afrikara itzuli behar zituen. Horretarako, zuhurtziaz, destakamendu txikietan banatu ziren, iritsi ahala, soldata jaso eta deseginak izateko.

Ehun eta lauren Kontseiluak, Giskonen asmoei jarraitu beharrean, armada osoari, Afrikako lautadetan bildu arte, itxaron arazi zion, soldaduei eskatu nahi zielako Kartagok zor zizkien zorrak eta atzerapenak barkatzeko. Horrek matxinada orokor bat sortarazi zuen, azkenean, Kartagon gerra zibila piztu zuena, Ordaindu gabekoa izenekoa.

Giskonek, tropen gaineko eragina zuenez Sizilian haien buruzagia izan zelako, Afrikara deitua izan zen matxinada apaltzeko. Baina, ordurako, animoak asaldaturik zeuden, eta matxinatuetako batzuek erabaki zuten ezinezkoa zela Kartagorekin inolako akordiorik lortzea. Istiluak piztean, disidenteak harrika hil zituzten. Honetaz gain, Giskon eta bere laguntzaieak preso hartu zituzten baita zeramaten altxorra bahitu ere.

Bi urtez preso egon ziren bitartean, matxinatuek hainbat porrot militar jasan zuten. K.a. 239an, matxinoen indar ugari kartagotarretara desertatu zuen, non harrera ona izan baitzuten. Gauzak honela, matxinoen buruzagiek beldur ziren beren armada desegingo ote zen; jakitun zirelako matxinatutako soldaduekin izandako jokaera eskuzabala ez zitzaiela pertsonalki luzatuko. Horren aurrean eta desertzio gehiago ekiditzeko, Giskon eta beste 700 kartagotar preso heriotzara arte torturatu zituzten.