Gorte frankistak | ||
---|---|---|
| ||
Datuak | ||
Mota | governing body (en) ![]() ![]() | |
Herrialdea | Espainia | |
Jarduera | ||
Kide kopurua | 556 | |
Agintea | ||
Egoitza nagusi | ||
Osatuta | ||
Historia | ||
Sorrera | 1942ko uztailaren 17a | |
Desagerpena | 1977ko ekainaren 16a |
Gorte frankistak, ofizialki Gorte Espainiarrak deiturikoak, 1942ko uztailaren 17an sortutako diktadura frankistako erakunde bat izan ziren, 1936ko estatu-kolpearen seigarren urteurrenean hain justu. 1943ko martxoaren 17an zabaldu zituen bere saioak, eta sasi-parlamentu korporatibo gisa funtzionatu zuen[1]. Espainiako herriak Estatuaren zereginetan parte hartzeko goreneko organo gisa aurkeztu zuten —Gorteak Eratzeko Legearen lehen artikulua—, eta, teorian, bere funtzio nagusia legeak egitea eta onartzea zen, baina botere legegilea estatuburuari, Francori berari, zegokion. Espainiako tradizio parlamentarioaren jarraipen gisa identifikatzeko, Madrilgo San Jeronimo ibilbideko Gorteen Jauregian jarri zuten egoitza.
Hala ere, antzekotasun handiagoa zuen erakunde horrek Italiako faxismoaren sistema korporatiboarekin ordezkaritza organikoa eta ez-demokratikoa azpimarratzen zelako —«demokrazia organiko» terminoa erabiltzen zen—. Gorte frankistek ez zuten subiranotasun nazionalaren gordailu izan nahi, botere subirano osoa Estatuko burutzan kontzentratzen baitzen, botere-banaketarik gabe. Baztertu egiten zen demokrazia liberalarekiko edozein identifikazio, gizarte-klaseen eta lurraldeen arteko batasun nazionalaren ideologia disolbatzailetzat hartzen baitzen. Ez ziren onartzen alderdi politikoak, ezta hauteskunde demokratikorik ere.
Prokuradoreak eskubide propioko kideak ziren, Francok izendatuak edo erakunde korporatiboen artean hautatuak, eta, 1967 arte, ez zen zehaztu «familia-herena» aukeratzeko modua. Herena «erakunde naturalen» ordezkaritza organikoa izendatzeko ohiko modua zen, herri-borondatea adierazteko bide bakartzat joa (familia, udalerria eta sindikatua). Familia-herena aukeratzeko hauteskundeak 1967an eta 1971an egin ziren eta familia-buruek eta ezkondutako emakumeek zuten botoa emateko eskubidea.