Haragitzea[1] edo haragiztatzea[2] hiltzean gizabanakoen esentzia (adimen, arima, konorte edo energia) beste gorputzetara pasako den sinesmena da[3][4]. Berez, ideia batzuk hartzen ditu bere barnean:
Haragitzea dakarten sinesmen gehienetan, gizaki baten arima hilezkorra da, eta ez da sakabanatzen gorputz fisikoa hil ondoren. Hiltzean, arima haur jaioberri edo animalia bihurtzen da hilezkortasunarekin jarraitzeko. Transmigrazio hitzak, hil ondoren, arima bat gorputz batetik bestera igarotzea esan nahi du.
Haragitzea (punarjanma) indiar erlijioen erdigune bat da, hala nola hinduismo, budismo, jainismo eta sikhismoan, eta, nahiz eta talde hindu eta budistek ez duten haragitzean sinesten, geroko bizitza batean bai sinesten dute[5][6][7][8]. Hainbat formatan, sineskizun esoteriko gisa agertzen da judaismoaren korronte askotan, zenbait erlijio paganotan, Wicca barne, eta Amerikako herri indigenen[9] eta Australiako indigenen zenbait sinesmenetan (nahiz eta gehienek beste mundu batean edo izpirituan sinesten duten). Arimaren birsortze edo migrazioari buruzko sineskizun bat (metenpsikosia) Antzinako Greziako zenbait figura historikok adierazi zuten, hala nola Pitagorasek, Sokratesek eta Platonek[10].
Kristautasunaren eta islamaren barruan talde gehienek gizabanakoak haragitzen direnik uste ez duten arren, erlijio horietako talde partikularrek erreferentzia egiten diote haragitzeari; talde horien artean daude: Kataroak, Alauiak, Druzoren[10] eta Rosenkreutz elkarteko[11] jarraitzaile historiko eta garaikide nagusiak. Neoplatonismoaren, orfismoaren, hermetismoaren, manikeismoaren eta erromatar garaiko gnostizismoaren ezaugarri ziren sekta horien eta haragitzeari buruzko sinesmenen arteko harreman historikoek eta Indiako erlijioek interesa sortu dute ikerketa akademiko berrian[12]. Azken hamarkadetan, europar eta iparramerikar askok interesa azaldu dute haragitzean[13], eta hori lan garaikide askok aipatzen dute.
Aukera guztietan, arimak gorputzez gorputz bidaia egiten du azkenekoz askapena lortu arte. Hala ere, badaude arimarik gabeko haragiztatzea bultzatzen duten ideiak ere:
Haragiztatzearen sinesmena jada antzinaroko erlijioetan existitzen zen eta ekialdean erlijio nagusiek (hinduismoak, budismoak edota taoismoak) onartzen dute. Erlijio judeo-kristauek (kristautasunak, judaismoak edota islamak), berriz, ez dute ideia onartzen, nahiz eta zenbait heresia aldekoa izan.