Hiru adinen sistema edo Hiru aroen sistema giza historiaurrearen periodizazio hiru alditan sailkatzen duen sistema historiografiko bat da: Harri Aroan, Brontze Aroan eta Burdin Aroan.[2][3]
Historian, arkeologian eta antropologia fisikoan, hiru aroko sistema XIX. mendean hartutako kontzeptu metodologikoa da, zeinaren arabera historiaurre berantiarreko eta historia goiztiarreko artefaktuak eta gertaerak zabal antola baitaitezke kronologia ezagun batean.
K. J. Thomsen danimarkarrak 1816tik 1825era bitartean garatu zuen kategorizazio hori, erakusketa arkeologiko baten bilduma kronologikoki sailkatzearen ondorioz: harriz, brontzez eta burdinaz hurrenez hurren egindako artefaktuekin egindako sekuentzia zabalak sortu zituen. Thomsenek bere sailkapena asmatu zuen arkeologia bere lehen urrats zientifikoak ematen hasi zenean eta historiaurreko aztarna urriak interpretatzeko nolabaiteko nahastea zegoen. Bestalde, Hiru Aroen sistema asmatu zuen helburu zehatz batekin: Antigoaleko Gauzen Bilduma eta Zaintzarako Danimarkako Errege Batzordeak 1816an aurkeztu zuen erakusketaren funtsak antolatzea.