Tauromakian, toreatzeko kapotea[1] (gaztelaniaz: capote de brega) toreatzeko ekipamendu bat da, astuna eta oihal zurrunekoa, kapa formakoa, bai zezen suharra finkatzeko eta hiltzeko, bai zezenketa baten lehen bi herenetan artelan artistikoak egiteko erabiltzen dena. Tamaina 113 eta 123 cm artekoa da, eta pisua 4 eta 6 kg artekoa. Muleta txikiago eta arinagotik bereizi behar da, gorri kolorekoa eta zezenketaren azken herenean erabilia.
Bere jatorria tauromakiaren lehen garaietan aurkitzen da, burtzikatzera irteten ziren zaldunak eta haien oinezko laguntzaileak kapaz janzten zirenean eta zezenarekin egiten zuten lanean haietaz baliatzen zirenean. Kapa horretatik kapotea sortu zen, kolore gorrikoa eta artile arinekoa (lamparilla zeritzona). Gaur egun fuksia kolorekoa da, eta buelta horiak, berdeak, urdinak edo moreak ditu, toreatzailearen lehentasunaren arabera. Oihala ere aldatu egin da eta material sintetikoz (nylon) edo zetaz egiten dute, zezenaren adarra lotu ez dadin. Kapotea produktu kimikoekin tratatzen da, animaliaren odola sar ez dadin eta pisua eta zurruntasuna emateko.
Goikaldean esklabina dago. Batzuetan, eta toreatzaileak nahi bezala, brodatutako elementuren bat eraman dezake, kapoteari nortasuna ematen diona. Kapotearen bueltetan, toreatzailearen izena serigrafiatuta ageri da.