Lorentzen indarra

Fisikan (elektromagnetismoan bereziki), Lorentzen indarra (edo indar elektromagnetikoa) eremu elektromagnetikoen ondorioz karga puntual batean sortzen den indar elektrikoaren eta magnetikoaren batura da. E eremu elektriko eta B eremu magnetiko batean v abiadura batez mugitzen ari den q kargako partikula batek hurrengo F indarra pairatzen du.

${\displaystyle \mathbf {F} =q\,\mathbf {E} +q\,\mathbf {v} \times \mathbf {B} }$

Legeak honako bi osagaien baturak eragindako indarrak hartzen ditu kontuan: E eremu elektrikoaren norabidean q karga baten gaineko indar elektrikoa  batetik, eta B eremu magnetikoaren eta q kargaren zein v abiaduraren produktuaren arteko biderketa angeluarra bestetik. Indarraren modulua eremuaren magnitudearen, kargaren eta abiaduraren araberakoa da beraz. Oinarrizko formula horren aldaketek honako fenomenoak deskribatzen dituzte: korronte eroale baten indar magnetikoa (batzuetan, Laplaceren indarra), eremu magnetiko baten bidez mugitzen den hari-begizta bateko indar elektroeragilea (Faradayren indukzio-legearen alde bat), eta mugimenduan kargatutako partikula baten gaineko indarra.

Historialariek iradokitzen dute legea inplizituki dagoela James Clerk Maxwellek 1865ean argitaratutako artikulu batean. Oliver Heavisidek indar magnetikoaren ekarpena zuzenki identifikatu zuen. Urte batzuk geroago (1895) Hendrik Lorentz behin betiko formara heldu zen, indar elektrikoaren ekarpena identifikatuz.