Lucien Bonaparte

Lucien Bonaparte
Irudi gehiago
seat 32 of the Académie française (en) 1803ko urtarrilaren 28a - 1816ko martxoaren 21a ← François-Henri d'Harcourt (en) - Louis Simon Auger → Barne Arazoetako ministroa 1799ko abenduaren 25a - 1800ko azaroaren 7a Frantziako parea Senatu kontserbadoreko kidea Bostehunen Kontseiluaren kidea
Bizitza
Jaiotza	Ajaccio, 1775eko maiatzaren 21a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	korsikera
Heriotza	Viterbo, 1840ko ekainaren 29a (65 urte)
Hobiratze lekua	Canino
Heriotza modua	: urdaileko minbizia
Familia
Aita	Carlo Buonaparte
Ama	Maria Laetizia Ramolino
Ezkontidea(k)	Christine Boyer  (1794ko maiatzaren 4a - Alexandrine de Bleschamp  (1803, 1803ko urriaren 26a -
Seme-alabak	ikusi Pierre Napoleon Bonaparte Letitia Christine Bonaparte Charles Lucien Bonaparte Louis-Lucien Bonaparte Antoine Bonaparte (en) Joseph Lucien Bonaparte (en) Christine-Égypta Bonaparte (en) Charlotte Bonaparte Gabrielli unnamed son Bonaparte (en) Victorie Gertrude Bonaparte (en) Jeanne Bonaparte (en) Paul Marie Bonaparte Maria Alessandrina Bonaparte (en) Constance Bonaparte (en)
Haurrideak	ikusi Napoleon Bonaparte Josef Bonaparte Luis Bonaparte Elisa Bonaparte Caroline Bonaparte Pauline Bonaparte Jerôme Bonaparte
Leinua	House of Bonaparte (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa korsikera
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, diplomazialaria, idazlea eta bildumagilea
Lantokia(k)	Paris
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofizial handia
Kidetza	Bostehunen Kontseilua Frantses Akademia Alemaniar Arkeologia Institutua
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

Lucien Bonaparte (Ajaccio, 1775eko maiatzaren 21a - Viterbo, 1840ko ekainaren 29a) Napoleon I.aren anaia izan zen eta Luis Luziano Bonaparte printze eta euskalariaren aita.

Bostehunen Kontseiluko lehendakaria izan zen; Brumairearen 18ko estatu-kolpea prestatzen parte hartu zuen, eta funtsezkoa izan zen estatu-kolpeak aurrera egin zezan. Barne ministroa (1799), Enbaxadore Espainian (1800), Frantziako Tribunat biltzar bereziko lehendakaria izan zen 1802tik aurrera. Napoleonen gehiegizko ahalmenaren aurka agertu ondoren, Erromara jo zuen eta gero Caninon hartu zuen egoitza: bertako printze izan zen. Bere oroitzapenak biltzen dituen liburu bat idatzi zuen.