Magnetroia energia elektrikoa energia elektromagnetiko bihurtzen duen gailua da. Bigarren Mundu Gerran, zientzialari britainiarrek luzera laburreko uhin magnetikoak sortzeko tresna garatu zuten, mikrouhinak, eta, radar-sisteman instalaturik, Alemaniako bonbaketari aurkitzen laguntzen zuten Ingalaterrara iritsi aurretik[1]. Radarra iturri irrati-elektriko indartsu baten bidez (ehunka wattekin), eta uhin luzera zentimetrikoarekin elikatu zen; beraz, garairako, 300 MHz-etik 3 GHz-erainoko frekuentzia handiak (uhin dezimetrikoak) eta 3 GHz-etik gorakoak (uhin zentimetrikoak).
Lehenago erabilitako hodi-oszilatzaileak ez ziren gai halako potentzia emateko (radarren helmen eskasa suposatzen zuen) hain maiztasun altuetan (hortik, angelu-diskriminazio ahula).