| Pablo Pedro Astarloa | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Durango, 1752ko ekainaren 29a |
| Herrialdea |  Bizkaia, Euskal Herria |
| Lehen hizkuntza | euskara |
| Heriotza | Madril, 1806ko ekainaren 2a (53 urte) |
| Familia | |
| Haurrideak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea eta apaiz katolikoa |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Pablo Pedro Astarloa Agirre —Pablo Astarloa izen-deiturez ezaguna— (Durango, Bizkaia, 1752ko ekainaren 29a - Madril, Espainia, 1806ko ekainaren 2a) apaiza, hizkuntzalaria eta filologoa izan zen. Euskararen apologista. Astarloak Eragin handia izan zuen ia mende bat geroagoko Euskal Pizkundean eta Sabin Aranarengan; euskara garbiaren aurrekariak proposatu zituen.
Euskararen deskripzio zuzen eta zehatz samarra egin zuen. Hitzen morfemak bereizi eta zehaztu zituen; eta, gehienetan, zuzen asmatu zuen. Aitzindari izan zen Astarloa horretan.[1]
- ↑ Gómez López, Ricardo. XIX . mendeko euskal gramatikagintzari buruzko ikerketak. Leioa: Euskal Herriko Unibertsitateko Argitalpen Zerbitzua, 2007, 405 or.