Pantalicako nekropolia | |
---|---|
Pantalica | |
![]() | |
Syracuse and the Rocky Necropolis of Pantalica | |
![]() | |
Kokapena | |
Herrialdea | ![]() |
Eskualdea | ![]() |
Free municipal consortium | Free Municipal Consortium of Syracuse |
Italiako udalerri | Ferla |
Koordenatuak | 37°08′N 14°59′E / 37.13°N 14.98°E |
![]() | |
Arkitektura | |
Azalera | 205,86 ha |
Gizateriaren ondarea | |
Erreferentzia | 1200-001 |
Eskualdea[I] | Europa eta Ipar Amerika |
Izen-ematea | bilkura) |
Webgune ofiziala | |
|
Pantalicako nekropolia (italieraz: Necropoli di Pantalica) hego-ekialdeko Siziliako nekropolia da, K.a. XIII. eta K.a. VII. mendeen arteko hilobiak dituena.[1] 4000 hilobi inguru daude, Anapo eta Calcinara ibaien lotunean dagoen muino harritsu batean. 2005ean UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen, Sirakusarekin batera, kontuan hartuz haren balio historiko, arkeologiko, espeleologiko eta paisaiarena.
Dirudienez, Pantalica izena arabierazko Buntarigah hitzetik dator, kobak esan nahi duena, tokian anitz koba naturalak eta artifizialak daudelako[2]. Siziliako gune protohistoriko garrantzitsuenetako bat da, oso baliagarria ulertzeko Brontze Arotik Burdin Arorako pasartea. Poetikoki, baina ez zientifikoki, identifikatu da antzinako Hiblarekin, K.a. XIII.-VIII. mendeen arteko erresuma, Anapo haranetik Sirakusaraino zabaltzen zena[3].
Pantalicako eskualdeak Vincenzo Consoloren ipuin bati eman zion izena Le pietre di Pantalica[4]. Horren arabera, meseta hori gizakiaren bidearen metafora da.
« | Pantalicara heldu ginen, antzinako Hibla, ahuntz-bideetatik igo ginen, nekropoliko hilobietan sartu ginen, etxebizitza-kobak, haitz-harresi malkartsuetan induskatutako santutegiak, Anapo uretara begira. Agureak beti hitz egiten zuen bere bizitzaz. Kontatu zidan, haurtzaroa eta gaztaroa leku horretan igaro zituela. Belarrez eta animaliez hitz egin zidan, Anapoko sugea, eta beste suge erraldoi bat, Biddina, liluratzen zuen izugarrizko herensugea, inor gutxik ikusi ez bazuen ere, gizakiak, astoak, ardiak eta ahuntzak iresten zituela. | » |
—(Vincenzo Consolo: Le pietre di Pantalica) |