Quintero eta Puchuncaví herriak, Txilen, ingurumen-sakrifizioko eremutzat hartzen dira. 15 industria handik kutsadura-gertaera ugari sortu dituzte, besteak beste, hidrokarburo-isuriak itsasoan, ikatz-isurketak hondartzetan eta pertsonen, batez ere haurren, intoxikazio masiboak metal astunekin.[1][2]
Sakrifizio-eremuingurumenari kalte egin dion edo inbertsio ekonomikorik ez duen eskualde geografiko baten ezaugarriak zehazteko erabiltzen den terminoa da. Akademiko batzuen arabera, eskuarki, «sarrera gutxiko eta arrazakeria jasaten duten komunitateak dira, kutsadurarekin, hondakin toxikoekin eta industria astunarekin lotutako ingurumen-kalteen zati justua baino gehiago jasaten dutenak».[3] Beste batzuek, hala nola Chris Hedgesek, Joe Saccok eta Stephen Lernerrek, argudiatu dute enpresa-praktika korporatiboek sakrifizio-zonak sortzen laguntzen dutela[4][5][6], eta ingurumen-kalteak jasan dituzten lurraldeetan horrek komunitate egoiliarren ahultasun- eta pobretze-egoera ekarri duela.[7]
↑«Sacrifice Zones: The Front Lines of Toxic Chemical Exposure in the United States» Environ Health Perspect 119 (6): A266. doi:10.1289/ehp.119-a266. OCLC.3114843.