The Rolling Stones | |
---|---|
Mick Jagger, Keith Richards, Ronnie Wood, Charlie Watts | |
Datuak | |
Ezizenak | The Stones |
Jatorria | London (Erresuma Batua) |
Musika mota | Rock, blues, blues rock, rhythm and blues, rock and roll |
Urteak | 1962 - gaur egun |
Erlazionatutako artistak | John Mayall & the Bluesbreakers, Faces, X-Pensive Winos, The Jeff Beck Group, Bill Wyman's Rhythm Kings, SuperHeavy |
Produkzioa | |
Diskoetxea(k) | Decca, London, Rolling Stones, Virgin, ABKCO, Interscope, Polydor |
Managerra | Andrew Loog Oldham Glyn Johns Patrick Stansfield (en) |
Taldekideak | |
Mick Jagger Keith Richards Ron Wood | |
Lehengo taldekideak | |
Brian Jones Ian Stewart Tony Chapman Dick Taylor Bill Wyman Mick Taylor Charlie Watts | |
Sariak | |
Jasotako sariak | ikusi
|
Nominazioak | ikusi
|
Informazio gehigarria | |
rollingstones.com | |
The Rolling Stones rock talde ingelesa da, 1962ko apirilean Londonen sortua. Brian Jones (gitarra, harmonika), Ian Stewart (pianoa), Mick Jagger (ahotsak, harmonika), eta Keith Richardsek (gitarra, ahotsak) sortu zuten hasiera batean, eta Bill Wyman baxujolea eta Charlie Watts bateriajolea batu zitzaizkien hasi eta hilabete gutxira. Taldearen lehen urteetan Brian Jones izan zen lider eta konposatzaile nagusia (bere eragina bereziki azpimarratzekoa da lehen albumetan: Aftermath, Between the Buttons edota Their Satanic Majesties Request). Urteak aurrera joan ahala, ordea, Jagger eta Richards tandemak hartu zuen taldearen gidaritza. 1969an Jones taldetik bota zuten eta hortik hiru astera hil zen. Jonesen ordezkoa, Mick Taylor, 1975era arte egon zen taldean eta bere ordez Ronnie Wood sartu zen. Wymanek taldea 1993an utzi zuen; Darryl Jones bere ordezkoa ez da taldekidea izan guztiz, grabaketetan eta biretan soilik jo izan du. Stewartek ofizialki taldekide izateari utzi zion 1963an, baina taldearen road manager eta pianojole izaten jarraitu zuen, 1985ean hil zen arte. 1982tik gerora, Chuck Leavell izan da taldearen teklatujole nagusia.
Arrakasta Europan lortu zuten lehenik, eta 60ko hamarkadaren hasieran "Britaniar Inbasioaren" buru izan ziren, kontrakulturaren ikur. Zinezko arrakasta internazionala 1965an lortu zuten, "(I Can't Get No) Satisfaction" (1965), "Get Off of My Cloud" (1965) eta "Paint It Black" (1966) kantak salmenten lehenengo postura iritsi baitziren.
Ipar Amerikan ere Erresuma Batuan 22 estudioko album (24 Ameriketako Estatu Batuetan), hamaika zuzeneko album (hamabi AEBetan), eta hainbat arrakasta album kaleratu dituzte. Mundu osoan zehar 200 milioi album inguru saldu dituztela estimatzen da.[1] Sticky Fingers (1971) albumak Ameriketako Estatu Batuetako zerrendetan lehen postua lortu zuen, eta baita bere ondorengo beste zazpi albumek ere. Material berria duen album berriena A Bigger Bang da, 2005ean argitaratua. 1989an, The Rolling Stonesak Rock and Roll Hall of Famean sartu zituzten, eta 2004ean, Rolling Stone aldizkariaren Inoizko 100 Artista Onenen zerrendan 4. postua lortu zuten.[2] 2008an, Billboard aldizkariaren "The Billboard Hot 100 Top All-Time Artists" zerrendako 10. postua lortu zuten, eta Billboard Hot 100 zerrendan bigarren artista arrakastatsuenaren postuan sailkatu zituzten.[3]
The Rolling Stonesen agerpena jatorrizko blues urbanoaren oinarrizko pertsonek onartu dute, Chess Recordseko artista zen Muddy Watersek bezala, zeinak "Rollin' Stone" abestia idatzi zuen, taldearen izenaren jatorria duen abestia.[4] The Rolling Stonesen hasierako materialaren zati gehiena R&B eta blues abestien bertsioak ziren arren, beraien errepertorioak beti eduki du rock and rolla. The Rolling Stonesen iraupena eta garrantzia, Robert Palmer kritiko eta musikologoaren esanetan, "erroak jatorri tradizionaletan dituztelako da, rhythm-and-bluesean eta soul musikan", "pop moda efimeroagoak joan eta etorri egiten diren bitartean".[5]