Toxafeno | |
---|---|
Ezaugarriak | |
Dentsitatea | 1,65 g/cm³ (20 ℃) |
Disolbagarritasuna | 0,0003 g/100 g (ur, 20 ℃) |
Fusio-puntua | 90 ℃ 65 ℃ |
Lurrun-presioa | 0,4 mmHg (25 ℃) |
Erabilera | |
Elkarrekintza | Estrogen related receptor, alpha (en) |
Rola | occupational carcinogen (en) eta kantzerigeno |
Arriskuak | |
Denboran ponderatutako esposizio muga | 0,5 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) |
Esposizioaren goiko muga | 0 mg/m³ (baliorik ez) |
IDLH | 200 mg/m³ |
Eragin dezake | toxaphene exposure (en) |
Identifikatzaileak | |
CAS zenbakia | 8001-35-2 |
ChemSpider | 4447533 |
Gmelin | 77850 |
ChEMBL | CHEMBL1566504 |
RTECS zenbakia | XW5250000 |
ZVG | 510104 |
DSSTox zenbakia | XW5250000 |
EC zenbakia | 232-283-3 |
ECHA | 100.029.348 |
MeSH | D014112 |
UNII | 9924JQ4D5J |
KEGG | C15470 |
Toxafenoa edo 1,4,5,6,7,7-hexakloro-2,2-bis(klorometil)-3-metilidenebiziklo[2.2.1]heptanoa konposatu organikoa da, C10H8Cl8 formula duena eta organokloratuen familiakoa. Solido argizaritsu horia da[1].
Toxafeno teknikoa deitutakoa, intsektizida gisa baliatu dena, hidrokarburo polikloratuen nahastea da, 670etik gora osagai desberdin izan ditzakeena. Kanfenoa kloratuz sintetizatzen da eta pisuan % 67-69 kloroa da[2].
Toxafenoa poluitzaile organiko iraunkorra da eta Stockholmeko Hitzarmenak fabrikatzea eta erabiltzea debekatzen du[3].