Txantxangorri | |
---|---|
![]() | |
Iraute egoera | |
![]() Arrisku txikia (IUCN 3.1) | |
Sailkapen zientifikoa | |
Klasea | Aves |
Ordena | Passeriformes |
Familia | Muscicapidae |
Generoa | Erithacus |
Espeziea | Erithacus rubecula |
Banaketa mapa | |
![]() | |
Datu orokorrak | |
Masa | 2,4 g |
Zabalera | 21 cm |
Kumaldiaren tamaina | 4,9 |
Eguneko zikloa | eguneko |
Errute denbora | 15 egun |
Arrautza | |
![]() |
Txantxangorria (Erithacus rubecula) passeriforme klaseko hegaztia da, Muscicapidae familiakoa.[1] Europa osoan da, gehienbat hegoaldean, eta urte osoan leku berean bizi da. Europako Iparraldearen eta Afrikako ipar-mendebaldearen arteko migratzaile partziala da. Txantxangorria hegazti lagunartekoa, ausarta eta bitxia denez, ohikoa da txori horrek momentu batez basoa atzean utzi eta begi bistan jartzea, bere bizilekura zein edo zer iristen den ikusi ahal izateko. Deiadar bereizgarria du eta alerta gisa erabiltzen du. Kantu melodikoa du, urretxindorrarenaren oso antzekoa.
Bular gorriagatik bereizten den hegazti txikia da, 14 cm luze ingurukoa. Gazteak arreak dira, tantoz josiak, eta arren eta emeen artean ez dago desberdintasun fisikorik. Zientzia Ikerketen Kontseilu Nagusiak egindako ikerketa baten datuen arabera, txantxangorrien lumadiari erreparatuta, beren sexuaren eta adinaren informazio zehatza jakin daiteke.[2]
Intsektu txikiak eta zizareak elikadura iturri nagusi ditu. Euskal Herri osoan zehar egiten ditu habiak (gehiago lurralde hezeetan idorretan baino). Neguan populazioak gora egiten du, Europa iparraldeko hotzetik ihesi datozen txoriak ere gerturatzen direlako. Euskaraz beste hainbat izen ere baditugu: anttonpapargorri, antxogorri, lepogorri, papargorri, papogorri, txantxako, txantxango, txindor, txotxolongorri.[3]