Xaflagarritasun

Xaflagarritasuna^[1] edo xaflakortasuna^[2] xaflagarria denaren nolakotasuna da.^[3] Xaflagarritasuna, hautsi gabeko konpresio baten bidez deformazio bat eskuratzeko propietatea da. Harikortasuna ez bezala (harikortasuna hariak lortzea ahalbidetzen du), xaflagarritasunak xafla meheak edo lodiak lortzen laguntzen du, erabilitako materialaren arabera. Halaber, bi propietate dituen propietate fisiko bakanetako bat da: propietate kuantitatiboa eta propietate kualitatiboa.^[4]

Georges-Louis Leclerc de Buffonek zioenez, "xaflagarritasuna lehen harikortasun-indizea da; baina, hala ere, harikortasuna hedatu daitekeen puntuari buruzko nozio nahiko inperfektua baino ez digu ematen".^[5]

Ezagutzen den elementurik xaflakorrena urrea da. Beste metal batzuek ere badute ezaugarri hori, hala nola platinoak, zilarrak, kobreak eta burdinak.^[6]

Bi modu daude xaflagarritasuna neurtzeko. Lehenengoa material batek hautsi aurretik jasaten duen presioa edo konpresio-esfortzua neurtzean datza. Beste proba metalezko xafla baten lodiera neurtzean datza, hautsi aurretik.^[7]

1. ↑ Euskalterm: [Arkitektura hiztegia] [2024] eta [Metalurgia Hiztegia] [2012]
2. ↑ Elhuyar Hiztegia
3. ↑ «xaflagarritasun». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2024-12-10.)
4. ↑ (Gaztelaniaz) Anusavice, Kenneth J.. (2004). [Phillips la ciencia de los materiales dentales. Elsevier España. , 95-96 or. ISBN 9788481747461..
5. ↑ (Frantsesez) Leclerc de Buffon, Georges-Louis. (1829). Obras completas de Buffon. FD Pillot.
6. ↑ (Gaztelaniaz) González Cabrera, Victor Manuel. (1996). Física fundamental. Editorial Progreso, 105-106 or. ISBN 9789706410979..
7. ↑ (Gaztelaniaz) «Maleabilidad de los metales: La guía definitiva» industrysurfer.com 2022-03-18.