El nominativu [nõmĩnaˈtiβu] (del latín nominatiuum [nõːmɪ̃naːˈtiːwʊm]) es, tradicionalmenti, el nombri que recebi la holma dun sustantivu en hunción de sujetu. Veleí que se llami nominatiuum, la holma el sustantivu nombri ena su hunción prencipal, nominare. Otras categorias verbalis en hunción de sujetu se din tamién dil en casu nominativu, comu los pronombris, infinitivus u aljetivus.
Los antíguus gramáticus asseñalarun que una parabra que va en esti casu sirvi pa nominare. El nombri griegu hue el de ὀνομαστική [onõmastikɛ́ː] i el carcu latinu nominatiuum [nõːmɪ̃naːˈtiːwʊm].
Pol estensión se le llama al nominativu casu, anque ya dende la Antigüeá se consieró que los demás casus derivan del nominativu, hiziendu el destingu entri casus rectus (nominativu) i casus obliqui (el restu de casus).