Sonnet 17 is it lêste yn in rige fan santjin saneamde "fuortplantingssonnetten", dy't it earste part fan de Sonnetten fan Shakespeare út 1609 foarmje. Yn dizze sonnetten puonnet Shakespeare in feint oan in húshâlden te begjinnen en bern te krijen, want syn moaiens hawwe net it ivige libben. Nei dit gedicht ferskowt de tematyk ynienen nei de romantyk fan it ferneamde Sonnet 18.