A anerxia é un termo usado en inmunobioloxía para describir a falta de reacción dos mecanismos de defensa do corpo contra unha determinada substancia allea, que consiste na indución directa de inmunotolerancia nos linfocitos periféricos. O linfocito non é eliminado, senón que segue presente, pero é inactivo. Cando se di que un individuo está en estado de anerxia, iso normalmente indica que o seu sistema inmunitario non pode dar unha resposta inmune contra un antíxeno específico, xeralmente un antíxeno propio. Dise que os linfocitos son anérxicos cando non responden ao seu antíxeno específico. A anerxia é un dos tres procesos que induce tolerancia inmunolóxica, modificando o sistema inmunitario para impedir a autodestrución (os outros dous procesos son a deleción clonal e a inmunorregulación).[1]