Asistencia gravitacional

En astronáutica, asistencia gravitacional (en inglés, slingshot effec, swing-by ou gravity assist) é a manobra destinada a usar a enerxía do campo gravitacional dun planeta ou satélite para acelerar ou frear unha sonda espacial cambiando a súa traxectoria. A asistencia gravitacional úsase nas viaxes interplanetarias. Así, a Misión BepiColombo programouse con varios encontros planetarios para frear e variar a traxectoria, entre eles, un coa Terra en abril de 2020.^[1] Outros casos foron a sonda espacial Rosetta, a sonda Cassini-Huygens, ou New Horizons.

A máxima variación de velocidade que pode proporcionar un planeta depende da súa masa e da distancia periapsical á que pasa ó obxecto. O máximo impulso no caso de Venus implica unha variación duns 7 km/s, para a Terra, 8 km/s, Marte 3,5 km/s, Xúpiter 43 km/s ou Saturno 26 km/s.^[2]

É unha técnica común nas misións espaciais destinadas ó Sistema Solar exterior, que permite usar menos combustible e aforrar custos, cun deseño máis sinxelo das naves. En troques, a traxectoria vólvese máis longa e complicada para que a sonda pase por un ou varios planetas antes de dirixila ó destino final. Para usar a asistencia gravitacional dos planetas necesítase aproveitar o paso da sonda por unha determinada posición do planeta asistente en relación ó destino final, polo que as misións espaciais teñen "fiestras de lanzamento" en determinados momentos, que hai que aproveitar para a engalaxe.

1. ↑ "Why is BepiColombo back?". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-03. 
2. ↑ Javier Casado (2011). Rumbo al cosmos: los secretos de la astronáutica. Self publishing.