Calcúlase que os borbónicos contaban con cerca de vinte e cinco mil homes e os aliados cuns quince mil. (pp. 183) O enfrontamento durou tres horas. A vitoria foi clara. O balance que Berwick fixo do sucedido no campo de batalla foi impresionante: "Foi unha vitoria completa; perdeu o inimigo cinco mil homes e fixemos cerca de dez mil prisioneiros. (...) En total perdemos dous mil homes. (pp. 185)
↑ 2,02,1La guerra de sucesión en Valencia (De bello rustico Valentino). José Manuel Miñana, Francisco Jorge Pérez Durá & José María Estellés i González, Real Instituto de Estudios Asturianos, 1985, pp. 183.
O total da tropas austracistas eran 22 000 infantes e case 6.000 xinetes. Berwick tras coñecer nese día o pensamento inimigo, ordenara reunir todas as tropas (...) entre as que había uns 23 000 infantes e uns 9.000 xinetes (...)
A batalla de Almansa, librada o 25 de abril de 1707, foi un dos acontecementos bélicos máis decisivos da guerra, favorable aos borbónicos. (...) As baixas aliadas, entre mortos e prisioneiros, ascenderon a 7.000 homes, e as perdas materiais, de artillería e bagaxes, foron cuantiosas. En contraste, na fronte bórbonica contáronse 1.500 baixas.(31) 31. J. L. Cervera Torrejón, La Batalla de Almansa. 25 de abril de 1707, Valencia, Corts Valencianes, 2000.
O duque de Berwich co seu exército picaba a retagarda dos aliados, até que nas chairas de Almansa, o 25 de abril de 1707, deuse a batalla, para como resultado quedar en poder do exército de Filipe V 12 mil prisioneiros, 5 mil cadáveres no campo, cen bandeiras, a artillería e demais cacharros de guerra.