Batalla das Ardenas (1944)

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2016.)

Batalla das Ardenas (1944)
Segunda guerra mundial
Tipo	ofensiva militar
Data	16 de decembro de 1944   ╴25 de xaneiro de 1945
Resultado	vitoria decisiva aliada
Localización	rexión das Ardenas
Coordenadas	50°37′27″N 6°08′14″L / 50.6243, 6.13724
Belixerantes
Estados Unidos Reino Unido Canadá Forzas belgas libres Resistencia luxemburguesa Alemaña
[ Wikidata ]

A batalla das Ardenas (en alemán: Offensive von Rundstedt, en inglés: Battle of the Bulge ou Ardennes Offensive), ocorrida entre o 14 de decembro de 1944 e o 25 de xaneiro de 1945, foi unha grande ofensiva alemá lanzada a través dos densos bosques e montañas da rexión das Ardenas, en Bélxica, e a través de áreas de Luxemburgo e Francia, na fronte occidental europea cara ao final da segunda guerra mundial. O nome en código da ofensiva para a Wehrmacht era Unternehmen Wacht am Rhein ("operación vixilancia no Rin"), polo patriótico himno alemán "Die Wacht am Rhein".

A ofensiva alemá foi apoiada por varias operacións subordinadas coñecidas como Unternehmen Bodenplatte, Greif e Währung. O obxectivo alemán para esas operacións era dividir as liñas británicas e estadounidenses pola metade, capturar Anveres e despois proceder a rodear e destruír a catro exércitos inimigos, forzando aos Aliados occidentais a negociar un tratado de paz a favor das potencias do Eixo. Unha vez cumprido o ebxectivo, Hitler podería concentrarse totalmente na fronte do leste.

A ofensiva foi planeada no máis absoluto segredo, minimizano o tráfico de radio e movendo tropas e equipo baixo a cobertura da escuridade. A pesar de que Ultra suxerira un posible ataque e o persoal de intelixencia do terceiro exército estadounidense predixera unha grande ofensiva alemá, os Aliados aínda foron collidos por sorpresa. Isto logrouse mediante unha combinación dun exceso de confianza aliado, a preocupación polos seus propios plans ofensivos e un pobre recoñecemento aéreo.

O ataque comezou case por completa sorpresa contra unha sección pobremente defendida da liña aliada cun tempo moi anubrado, que deixou en terra á moi superiores forzas aéreas dos estadounidenses e británicos. A feroz resistencia na parte norte da ofensiva ao redor do contraforte Elsenborn do pobo de Hofen, e no sur ao redor de Bastoña bloquearon o acceso alemán ás estradas clave que precisaban para o seu éxito. Este feito e o terreo favoreceron aos defensores atrasando o calenario alemán. Os reforzos aliados, incluído o terceiro exército do xeneral George S. Patton, e unha mellora das condicións meteorolóxicas, permitindo ataques aéreos sobre as forzas alemás e as súas liñas de subministración, selaron o fracaso da ofensiva.

A raíz da derrota, moitas unidades experimentadas alemás quedaron severamente reducidas de homes e equipo, xa que os superviventes retiráronse ás defensas da liña Sigfrido. Para os estadounidenses, que duns 610 000 homes tiveron ao redor de 89 000 baixas, dos cales 19 000 morreron, a batalla das Ardenas foi a máis longa e sanguenta batalla da segunda guerra mundial.