O bucolismo é unha temática habitual da literatura, a pintura e o teatro que adoita ambientar en lugares naturais rústicos como bosques e montañas, en proximidade de prados e auga, diálogos de temática amorosa e disputas musicais protagonizadas por pastores, ás veces encubrindo personaxes ou historias de amor reais. Na literatura reflíctese a través de xéneros como o idilio, a pastorela, a égloga dramática ou farsa pastoril e a novela pastoril.
É un enfoque adoptado nas artes e na literatura que se caracteriza polo tratamento idealizado do estilo de vida dos pastores, retratados como persoas sinxelas que coidan o gando no medio das paisaxes bucólicas[1], (do grego βουκολικόν.[2] en relación coa natureza, segundo as estacións do ano e os cambios de dispoñibilidade de auga e pastos.
Moitas veces presenta a un público urbano as sociedades de pastores como libres da complexidade e corrupción da vida da cidade; por exemplo Virxilio, ou, séculos despois, os ingleses John Milton ou Percy Bysshe Shelley.