Burkholderia pseudomallei | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Colonias de B. pseudomallei en ágar de Ashdown mostrando a súa característica morfoloxía de flor de Centaurea cyanus. | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||
'Burkholderia pseudomallei' (Whitmore 1913) Yabuuchi et al. 1993[1] | |||||||||||||||
Sinonimia | |||||||||||||||
Bacillus pseudomallei Whitmore 1913 |
Burkholderia pseudomallei (antes chamada Pseudomonas pseudomallei) é unha bacteria gramnegativa, bipolar, aerobia, móbil e con forma de bacilo.[2] Encóntrase no solo e na auga pero tamén pode causar infeccións en humanos e animais provocando a enfermidade chamada melioidose. Tamén pode infectar plantas.[3]
B. pseudomallei mide 2-5 μm de longo e 0,4-0,8 μm de diámetro e móvese por medio de flaxelos. As bacterias poden crecer en varios medios nutrientes artificiais, especialmente os que conteñen arxinina.
A temperatura óptima para a súa proliferación in vitro é de 40 °C a pH neutro ou lixeiramente ácido (pH 6,8–7,0). A maioría das cepas son capaces de fermentar azucres sen formación de gas (principalmente glicosa e galactosa, os cultivos vellos tamén metabolizan maltosa e amidón). A especie produce exotoxinas e endotoxinas. O papel das toxinas identificadas no desenvolvemento dos síntomas da mieloidose non foi completamente esclarecido.[4]