Cantiga de escarnio e maldicir

O rei Afonso X, o Sabio, escribiu cantigas satíricas: Fui eu poer a mao, n´outro dia a ua soldadeira no conon.

A cantiga de escarnio e maldicir (cantiga de escarnho e maldizer en galego-portugués) é un subxénero da lírica galego-portuguesa.[1] Inclúe tanto sirventeses morais e políticos, sátiras literarias e maledicencias persoais, como tenzóns, prantos e parodias. O trobadorismo galego-portugués perfeccionou unha canción satírica procedente da Provenza, á que lle daban o nome de sirventés, que, chegada ás nosas terras, influíu nos nosos trobadores para que estes, apoiándose quizais nunha tradición satírica autóctona transmitida oralmente e anterior á convivencia coas formas occitanas, creasen un novo xeito de trobar: a cantiga de escarnho e maldizer. O corpus lírico galego-portugués conta con aproximadamente 430 textos pertencentes ao xénero. Dentro dos tres grandes xéneros do lirismo trobadoresco (xunto coa cantiga de amigo e a cantiga de amor) é o menos homoxéneo pola presenza dunha gran diversidade temática e tonal.

  1. Pena, Xosé Ramón (2013). Historia da Literatura Galega I. Das orixes a 1853. Xerais. ISBN 978-84-9914-551-8. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne