Carlos de Anjou

Para outros homómimos véxase Carlos I

Carlos de Anjou

Nome orixinal	(fr) Charles Ier de Sicile
Biografía
Nacemento	21 de marzo de 1226 (Gregoriano) París, Francia
Morte	7 de xaneiro de 1285 (58 anos) Foggia, Italia
Lugar de sepultura	Catedral de Nápoles (pt) (corpo) Basílica de Saint-Denis (corazón) Foggia Cathedral (en) (víscera (pt) )
Príncipe de Acaia
Conde de Anjou
Actividade
Ocupación	político
Carreira militar
Conflito	Sétima Cruzada (pt)
Outro
Título	Conde
Familia	Casa de Anjou-Sicilia
Cónxuxe	Margarida de Borgonha, Rainha da Sicília (1268 (Gregoriano)–) Beatriz da Provenza (1246 (Gregoriano)–)
Fillos	Louis d'Anjou  () Beatriz da Provenza Blanche of Anjou  () Beatriz da Provenza Beatriz de Sicilia (emperatriz latina)  () Beatriz da Provenza Carlos II de Anjou  () Beatriz da Provenza Filipe da Sicília  () Beatriz da Provenza Robert d'Anjou  () Beatriz da Provenza Isabel da Sicília  () Beatriz da Provenza
Pais	Lois VIII de Francia   e Branca de Castela
Irmáns	Sabela de Francia e Castela Lois IX de Francia Xoán de Anjou e Maine Afonso de Poitiers Roberto I de Artois
Descrito pola fonte	Obálky knih, Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Charles of Anjou

Carlos I, chamado Carlos de Anjou (en francés: Charles d'Anjou; en italiano: Carlo I d'Angiò), nado en París (Francia) o 21 de marzo de 1227 e finado en Foggia (Reino de Sicilia) o 7 de xaneiro de 1285), foi rei de Sicilia (1266-1285), o primeiro da dinastía Anjou-Sicilia, e o creador dun grande, aínda que efémero, imperio mediterráneo.^[1]

Fillo do rei Lois VIII de Francia e de Branca de Castela, e irmán máis novo de Lois IX de Francia (San Lois, rei de Francia, curmán de Fernando III o Santo de Castela e León). Carlos adquiriu o Condado da Provenza por matrimonio en 1246, e acompañou ao seu irmán Lois na Cruzada de Exipto (1248-1254).^[1]

Aliado co papado, conquistou o Reino de Sicilia na década de 1260, derrotando a Manfredo I de Sicilia e a Conradino de Hohenstaufen, duque de Suabia, rei de Sicilia (1254-1268), e rei nominal de Xerusalén, que eran os últimos representantes da dinastía dos Hohenstaufen, nas batallas de Benevento (1266) e de Tagliacozzo (1268).

Posteriormente ampliou o seu poder nos Balcáns, onde creou o Reino de Albania (1271), e en 1277 interveu para apoderarse do Reino de Xerusalén.

Baixo Carlos de Anjou o norte do territorio do Reino de Sicilia foi favorecido en detrimento do sur, e Carlos trasladou a capital Palermo a Nápoles. Esta situación de dominación anxevina, coa introdución de funcionarios franceses, causou descontento en Sicilia, onde estalou a rebelión en 1282 (as chamadas Vésperas sicilianas).^[2]

Coa axuda de Pedro III de Aragón (que estaba casado con Costanza II de Sicilia, filla de Manfredo), os sicilianos expulsaron os anxevinos da illa, derrotando á frota de Carlos na baía de Nápoles en xuño de 1284, o que conduciu á división do Reino de Sicilia no reino da Sicilia peninsular ou reino de Nápoles, baixo dominio anxevino, e o reino da Sicilia insular, baixo dominio aragonés. Carlos estaba preparando unha contraofensiva cando morreu en 1285.

1. ↑ ^{1,0 1,1} "Charles of Anjou", Encyclopædia Britannica, 2010.
2. ↑ I Vespri siciliani.