Denomínase carta outorgada (en francés, "charte octroyée")[1] a unha declaración do rei ou outro gobernante, non votada por unha asemblea representativa da nación, pola que manifestaba a primacía do seu poder e que gobernaba os seus súbditos dunha forma absolutista, sen ningunha limitación. Supuña, de feito, unha pseudo constitución para o estado, posto que en troques de ser ditada polo pobo, a carta outorgada xurdía dun poder absolutista anterior, o rei, que outorgaba certos dereitos aos súbditos sen a súa intervención. Polo xeral, as cartas outorgadas eran moi restritivas en canto a dereitos e representatividade, e non se recoñece o principio de soberanía nacional nin da soberanía popular.
Estas cartas desapareceron cando desapareceu o poder monárquico de vocación absolutista ou autoritaria, para ser substituídas por constitucións "pactadas" (como a francesa de Lois Filipe I de 1830, que pretendían ser un pacto entre a soberanía do monarca e a da nación[2]), ou por constitucións liberais emanadas dunha asemblea constituínte.
- ↑ "La Charte octroyée". www.devoir-de-philosophie.com (en francés). 27 de febreiro de 2008. Consultado o 18 de maio de 2022.
- ↑ "Definición y sinónimos de 'Carta otorgada'.". diccionario.sensagent.com (en castelán). Consultado o 2022-05-18.