Casa romana

A casa romana, domus en latín, era o habitáculo típico da antiga Roma, moi coñecida grazas á chamada Casa de Menandro (chamada así por un fresco do poeta Menandro atopado nas súas ruínas), que foi considerada o tipo de casa urbana común durante a República e o Imperio, a diferenza das villae ou vilas, casas situadas fóra das murallas da cidade (villa suburbana) ou no medio do campo, onde tiñan espazos anexos para labores agrícolas (villa rustica).

Con todo, o seu tamaño e luxos varían moito segundo as posibilidades de cada familia, como se pode ver en Pompeia, onde case todas as casas pertencen a esta tipoloxía, xa que era unha cidade residencial dos patricios, a xente poderosa de Roma. As clases pobres (os plebeos) vivían en edificios de apartamentos chamadas insulae.