Os clatratos ou compostos de clatrato son substancias químicas que consisten nun retículo que atrapa ou contén moléculas. A palabra clatrato deriva do latín clatratus, que significa con barras ou un retículo.[1] Tradicionalmente, os compostos de clatratos son poliméricos e envolven completamente á molécula que hospedan, pero no uso moderno do termo os clatratos tamén inclúen complexos hospedador-hospedado e compostos de inclusión.[2] Segundo a IUPAC, os clatratos son "compostos de inclusión nos cales a molécula hospedada está nunha gaiola formada pola molécula hospedadora ou por un retículo de moléculas hospedadoras."[3]
Os clatratos son compostos non estequiométricos nos cales moléculas de tamaño conveniente (de 2 a 9 ángstrom) son capturadas nas cavidades que aparecen na estrutura doutro composto. A auga conxelada pode crear celas con capacidade para conter moléculas de gas, enlazadas mediante enlaces de hidróxeno. Numerosos gases de baixo peso molecular (O
2, N
2, CO
2, CH
4, H
2S, argon, cripton, xenon...) forman clatratos en certas condicións de presión e temperatura. Estas celas son inestables se están baleiras, colapsándose para formar xeo convencional.