Coloso de Rodas

Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión. A introdución contradí o que desenvolve o resto do texto Por favor, vexa a lista de problemas indicados neste modelo e mellóreo de acordo coas indicacións. Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde marzo de 2023)

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde marzo de 2023.)

Coloso de Rodas

(el) Κολοσσός της Ρόδου
Tipo	escultura perdida estatua colosal Marabilla do Mundo Antigo estrutura desaparecida
Parte de	Sete marabillas do mundo
Localización
División administrativa	Ancient Rhodes (en)
36°27′04″N 28°13′40″L / 36.45111, 28.22778
Características
Dimensións	33 () m
Material usado	bronce
Historia
Data de creación ou fundación	284 a. C.
Estado de conservación	derruído
Creador	Carés de Lindos (pt)

O Coloso de Rodas foi unha estatua de Helios, deus grego do Sol, construída entre o ano 292 a.C. e o 280 a.C., polo escultor Chares de Lindos. A estatua tiña 32 metros de alzada, semellante á actual Estatua da Liberdade de Nova York, setenta toneladas de peso, feita integramente con placas de bronce sobre un armazón de ferro. O Coloso de Rodas tornouse nunha das Sete marabillas do mundo, mais todo o que se coñece sobre esta estatua débese ás novas que deixaron os escritores antigos Polibio, Estrabón e Plinio, e ás crónicas bizantinas de Constantino VII Porfiroxénito. Unha embarcación que chegase á illa grega de Rodas, no Mediterráneo, por volta do 280 a.C., pasaría obrigatoriamente entre as pernas da enorme estatua de Apolo (Helio, para os romanos), deus do Sol e protector do lugar. É que o Coloso de Rodas, como foi chamada a sétima marabilla do mundo, tiña un pé fincado en cada marxe do canal que daba acceso ao porto. Con 30 metros de altura, toda de bronce e oca, a estatua comezou a ser esculpida en 292 a.C., polo escultor Chares de Lindos, unha das cidades da illa, que a concluíu doce anos despois. Contase que o pobo de Rodas mandou construír o monumento para conmemorar a retirada das tropas do rei macedonio Demetrio Poliorcetes, que promovera longo cerco á illa na tentativa de conquistala. Demetrio era fillo do xeneral Antígono, que após a morte de Alexandre o Grande, herdou unha parte do imperio grego.

O material empregado na escultura foi obtido a partir da fundición do armamento que os macedonios alí abandonaran. A estatua ficou en pé por apenas 55 anos, cando un terremoto a tirou no fondo da baía de Rodas onde ficou esquecida até a chegada dos árabes, no século VII. Estes, entón, quebrárona e vendérona como un obxecto inútil. Para ter unha idea do volume do material, foron necesarios novecentos camelos para transportalo. Esa, que foi considerada unha obra marabillosa, levou a Chares a suicidarse despois de tela terminado, desgustado co pouco recoñecemento público ao monumento.