Estigmasterol | |
---|---|
Estigmasta-5,22-dien-3β-ol | |
(1R,3aS,3bS,7S,9aR,9bS,11aR)-1-[(2R,3E,5S)-5-Etil-6-metilhept-3-en-2-il]-9a,11a-dimetil-2,3,3a,3b,4,6,7,8,9,9a,9b,10,11,11a-tetradecahidro-1H-ciclopenta[a]fenantren-7-ol | |
Outros nomes Estigmasterina; factor antirixidez de Wulzen | |
Identificadores | |
Número CAS | 83-48-7 |
PubChem | 5280794 |
ChemSpider | 4444352 |
UNII | 99WUK5D0Y8 |
ChEBI | CHEBI:28824 |
ChEMBL | CHEMBL400247 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C29H48O |
Masa molar | 412,69 g mol−1 |
Aspecto | Sólido branco[1] |
Punto de fusión | 160–164 °C; 320–327 °F; 433–437 K |
Solubilidade en auga | Insoluble |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
O estigmasterol é un dos esterois de plantas (fitosterois) máis abundantes, que ten a importante función de manter a estrutura e fisioloxía das membranas celulares das plantas.[2] Na Unión Europea é un aditivo alimentario ao que se lle deu o número E E499, e pode utilizarse na elaboración de alimentos para incrementar o contido de fitosterol, o que potencialmente faría baixar os niveis de colesterol LDL.[3]