Back Еутарих Bulgarian Eutarig Breton Eutharich German Ευθάριχος Greek Eutharic English Eutarico Spanish Eutharic French 𐌹𐌿𐌸𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃 GOT Eutharich Hungarian Eutarico Italian
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século V  |
| Morte | 522 |
| Senador romano | |
| Cónsul romano | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Período de tempo | Baixo Imperio Romano e Antigüidade tardía |
| Familia | |
| Familia | Amalos |
| Cónxuxe | Amalasunta (515–) |
| Fillos | Atalarico, Matasunta |
| Pai | Veterico |
| Descrito pola fonte | Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft Allgemeine Deutsche Biographie |
 | |
Eutarico Cílica, Eutarico Ciliga ou Flavio Eutarico Cilica (en latín Flavius Eutharicus Cilica), nado cara ao 480 e finado no 522, foi un príncipe ostrogodo do reino visigodo que, a principios do século VI, desempeñou o consulado romano, xunto ao emperador bizantino Xustino I (reinado 518–527), quen o adoptou como "filius per arma".
Era xenro do rei ostrogodo Teodorico, o Grande (reinado 474–526), quen o nomeou como herdeiro, mais morreu no 522 aos 42 anos, antes de poder herdar o título do seu sogro. Teodorico alegou que Eutarico era un descendente da casa real ostrogoda dos Amalos e pretendía que o seu casamento con Amalasunta, filla de Teodorico, conseguise a unión dos reinos godos, continuase a dinastía de Teodorico e fortalecese o control godo sobre o Mediterráneo occidental fronte ao pulo ascendente dos francos.
Mentres Eutarico foi nominalmente un estadista, político e soldado do Imperio Romano de Oriente, tamén era un cristián ariano, que chocou en diversas ordes coa maioría católica. Durante o seu consulado no 519, as relacións co Imperio Bizantino floreceron e o cisma acaciano entre as Igrexas Oriental e Occidental foi solucionado. Como cónsul aplicou a política tolerante de Teodorico nas relacións cos xudeus, mais non foi tan tolerante coas tradicións católicas locais provocando o seu resentimento. Tras algúns disturbios en Rávena, onde os católicos incendiaron algunhas sinagogas, a posición pro-xudía de Eutarico foi exposta con resentimento nunha fragmentada crónica coetánea, o Anónimo Valesiano.
Pouco despois da súa morte, seu fillo Atalarico ocupou o trono, brevemente, pois morreu con 18 anos. Daquela, a viúva de Eutarico permaneceu en Italia até a súa morte a mans do seu curmán Teodato en 535.[1][2]