A fara (plural en latín farae) era a unidade fundamental da organización social e militar dos longobardos. Estaba constituída pola agregación dun grupo homoxéneo e compacto de familias (orixinadas a partir do mesmo clan xentilicio) e era quen de se organizar en continxentes con funcións militares de exploración, de ataque e de ocupación de territorios durante as grandes migracións que conduciron o pobo longobardo dese a zona do Báltico, á Pannonia e ata Italia.