En paleontoloxía, chámase fauna tomotiana, fauna tommotiense (do Tommotiense, un dos últimos períodos do cámbrico inferior) ou pequenos fósiles con cuncha (do inglés small shelly fossils), a un conxunto de fósiles que se formaron no inicio do período cámbrico, hai por volta de 542 millóns de anos.[1]
Os exemplares coñecidos desta fauna viviron nun período de preto de dez millóns de anos, e sucederon á fauna de Ediacara ou fauna vendiana, que se desenvolveu ao final do proterozoico, e antecederon a explosión cámbrica.[2].
O descubrimento destes seres de tamaño milimétrico realizouse en Siberia, e son os primeiros restos de esqueletos mineralizados que aparecen no rexistro fósil.[3] O termo foi empregado por primeira vez no ano 1975 por Crosbie Matthews e Vladimir Missarzhevsky.[4]
Os restos consisten en escleritos, espículas, tubos e cunchas.[4] Moitos destes restos interprétanse como elementos de organismos maiores, e outros parecen ser cunchas individuais pertencentes a organismos de pequeno tamaño; algúns dos fósiles non parecen gardar parentesco con ningún grupo de animais modernos, polo que, ao igual que a fauna de Ediacara, parecen ser un tipo de organismos que apareceron e desapareceron do rexistro xeolóxico.[5]
Encontráronse pequenos fósiles con cuncha en todo o planeta, existindo xacementos paleontolóxicos en Inglaterra, Australia, a Antártida, illa de Terra Nova, Canadá continental, California, México, China, Mongolia, Irán, India, Turquía, Marrocos etc.[6]